Story

Het was aanvankelijk een leuke avond met vrienden in het restaurant. Het eten was prima en er werd een goede wijn geschonken. Er hing een gezellige sfeer en er werd veel gelachen. Vooral Ron was een echte sfeermaker en met zijn droge humor had hij de lachers op zijn hand.
Iedereen schoot ook meteen in de lach toen Ron plotseling naar zijn keel greep en met wijd opengesperde ogen paniekerig om zich heen keek. Die Ron, hij blijft aan de gang.

Suzan was de eerste die het door had: Foute boel. Dit was niet grappig en gespeeld. Ron verslikte zich en kreeg geen lucht meer. Zijn gierende en rochelende ademhaling verraadde niet veel goeds. Direct stond ze naast Ron en moedigde hem aan om te hoesten. Helaas, dat had geen effect. Rons paniek werd alsmaar groter.

Suzan riep dat iemand nu direct 1-1-2 moest bellen. Een ambulance was dringend nodig. Nu! Faisel, al jaren een boezemvriend van Ron, aarzelde geen moment en deed wat Suzan vroeg. Suzan ging intussen achter Ron staan en gaf hem een paar ferme klappen tussen de schouderbladen. Een stuk of vijf slagen. Nog steeds niet…
Rons gezicht werd steeds blauwer en zijn ogen puilden uit. Niemand lachte meer. Het was doodstil en iedereen keek hoe Suzan achter Ron ging staan, een vuist op het bovenste deel van zijn buik plaatste, met een andere hand haar vuist vastpakte en met een snelle beweging de vuisten naar zich toe en omhoogtrok…
Een stukje brood schoot uit de keel. Ron haalde opgelucht adem. Niet alleen hij.

Verslikking komt vaak voor. Iedereen heeft zich weleens verslikt en in de meeste gevallen werd dat met wat hoesten opgelost. Ernstiger wordt het als de luchtweg – neus, mond, keel, strottenhoofd, luchtpijp en longen – zodanig belemmerd wordt dat het slachtoffer dat niet uit zichzelf kan oplossen en daarmee in acute ademnood komt. Te weinig lucht inademen leidt tot een zuurstoftekort in de hersenen met als gevolg bewustzijnsverlies en uiteindelijk de dood. Het slachtoffer stikt.
Bij verslikking is het slachtoffer in direct levensgevaar. Dat was dan ook de reden dat Suzan direct 1-1-2 liet bellen toen het hoesten geen effect had.

Wanneer door een verslikking de luchtweg gedeeltelijk belemmerd wordt, zal een slachtoffer hoorbaar hoesten en heeft een gierende ademhaling, waarbij hij kan rochelen. Het slachtoffer heeft het duidelijk benauwd en is in paniek. Daarbij is er sprake van een blauw-paarse verkleuring van het gezicht en puilen de ogen soms uit. Wanneer de luchtweg geheel belemmerd is, wordt het stil. Dat wil zeggen dat het slachtoffer wel probeert te hoesten, maar dan zonder geluid. Ook is er geen hoorbare ademhaling en is er geen luchtstroom voelbaar bij de mond.
Berucht zijn pinda’s in combinatie met kleine kinderen. Pinda’s hebben vrijwel dezelfde vorm en grootte als de opening van de luchtpijp bij kleine kinderen, waardoor pinda’s bij verslikking de luchtpijp van kleine kinderen geheel kunnen afsluiten. Neem daarbij dat kleine kinderen in geval van nood de neiging hebben om zich terug te trekken en de ernst zal duidelijk zijn: je ziet ze niet en je hoort ze niet. Houd pinda’s uit de buurt van kleine kinderen.

Suzan handelde adequaat bij Ron met haar opdracht aan hem om te hoesten en daarna met het laten bellen van 1-1-2, het met de vlakke hand vijf stevige slagen tussen de schouderbladen te geven en daarna met het geven van een buikstoot, dat vroeger ook wel bekend stond als de manoeuvre van Heimlich. Deze manoeuvre of greep is genoemd naar de Amerikaanse arts Henry Heimlich die deze methode in 1974 voor het eerst beschreef en in 2016, op de leeftijd van 96 jaar, voor het eerst zelf in een noodsituatie toepaste.