Sandra en Lars. U kent ze misschien niet, of misschien ook wel, want ze wonen bij u in de buurt. Samen met Nick van vier en Eva van acht vormen ze een leuk gezinnetje. Nick is de drukste van het stel. Zijn ouders hebben het maar druk met dit ondernemende mannetje. Het viel daarom direct op dat Nick nogal stil op de bank zat en begon te huilen toen zijn moeder vroeg wat er aan de hand was. Geen antwoord.
“Nick, lieverd, wat is er met je?”
“Buikpijn”, huilde Nick, terwijl hij nog harder begon te huilen.
Dat was niet gewoon voor Nick. Lars kwam erbij staan, terwijl Sandra doorvroeg. Toen kwam het hoge woord eruit.
“Ik heb snoepjes gegeten”, bekende Nick schuldbewust.
Snoepjes? SNOEPJES! Lars wachtte de rest niet af en rende naar de slaapkamer. Daar op de grond vond hij een opengemaakt medicijndoosje en een leeg medicijnstripje…
Op de site van het RIVM kunt u lezen dat uit onderzoek van de Stichting Consument en Veiligheid blijkt dat jaarlijks circa 1.850 kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 4 jaar in het ziekenhuis worden opgenomen na een accidentele vergiftiging. Jaarlijks wordt het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum circa 10.000 keer gevraagd om informatie te verstrekken over de blootstelling van kinderen van 0 tot en met 5 jaar aan lichaamsvreemde stoffen. Voor een belangrijk deel blijkt het te gaan om geneesmiddelen, huishoudmiddelen en cosmetica.
Wanneer het lichaam in aanraking komt met een schadelijke stof kunnen de gevolgen groot zijn. Sommige stoffen leiden slechts tot een tijdelijk ongemak, terwijl andere stoffen een levensbedreigende verstoring van de vitale lichaamsfuncties en zelfs tot de dood kunnen leiden.
Een berucht voorbeeld is het eten van sigarettenpeuken door een kind. Eén sigaret bevat voldoende nicotine om bij een klein kind een zware vergiftiging te veroorzaken, waarbij het leven van het kind in direct gevaar is.
Giftige stoffen worden in drie categorieën verdeeld – niet-bijtende stoffen, bijtende stoffen en petroleumproducten – en kunnen via drie manieren in het lichaam terecht komen: door het te eten of te drinken (spijsverteringskanaal), door het in te ademen (luchtwegen) en via de huid of ogen.
Veel van deze stoffen liggen gewoon bij u in huis. Bij niet-bijtende giftige stoffen moet u denken aan bijvoorbeeld planten, besjes, medicijnen, alcohol en drugs.
Bij bijtende stoffen kunt u denken aan ontstoppers, zoutzuur, ammoniak, ovenreinigers of koelvloeistof. En bij petroleumproducten moet u denken aan lampolie, wasbenzine of andere aardolieproducten.
Iedere categorie van vergiftigingen vereist specifieke handelingen voor het verlenen van eerste hulp. Het voert in dit bestek te ver om hier uitgebreid op in te gaan. Contact opnemen met de huisarts of met 1-1-2 als er sprake is van een achteruitgaand bewustzijn, problemen met de ademhaling en / of met het hart geldt voor iedere soort vergiftiging.
Voor vergiftigingen geldt met name dat voorkomen beter is dan genezen. Hoe ‘giftig’ is uw huis? Kunnen kinderen gemakkelijk bij giftige stoffen komen? Medicijnen? Gootsteenontstopper? Bleekmiddel? Asbak? De besjes aan de Dieffenbachia?
Zeker jonge kinderen gaan de wereld ontdekken en proberen van alles uit. Vooral flessen met een primaire kleur (Teletubbie-kleuren) trekken kleine kinderen als een magneet aan. En kinderen zijn vindingrijker dan u denkt.
U doet er goed aan om uw huis eens na te lopen op de bereikbaarheid van giftige stoffen. Ook als u geen kinderen heeft. Kinderen komen misschien weleens logeren, of ze komen mee met de visite. Kijk met de ogen van een kind en als u twijfelt of dergelijke spullen goed afgeschermd zijn, ga er dan maar vanuit dat dat niet zo is. Maak van uw ‘giftige’ huis een veilig huis.
Gelukkig viel het allemaal mee met Nick. De huisarts vertelde dat de buikpijn nog wel even zou aanhouden, maar dat het daarbij wel blijft. Dit tot grote opluchting van zijn ouders en zijn zusje Eva. Het had zo anders kunnen aflopen.
Lars en Sandra besloten om een EHBO-cursus te gaan volgen, gevolgd door een module Eerste hulp aan kinderen. Ze keken op de website van EHBO Nederland (https://www.ehbonederland.nl) bij ‘Aangesloten verenigingen’ voor een EHBO-vereniging bij hen in de buurt.
Lars heeft direct contact opgenomen en samen met Sandra en een aantal cursisten volgt hij nu de EHBO-cursus. De lessen over vergiftigingen hebben ze inmiddels al gevolgd.
Misschien denkt u er ook over om een EHBO-opleiding te gaan volgen. De meeste zorgverzekeraars vergoeden de kosten van deze opleiding. Raadpleeg hiervoor uw zorgverzekeraar. De opleiding is laagdrempelig en gecertificeerde docenten helpen u stap-voor-stap door de lesstof heen.
Dus meldt u aan. Hoe meer eerste hulpverleners er zijn, hoe veiliger Nederland wordt. Te beginnen in uw buurt. Misschien komt u Sandra en Lars wel tegen; ze wonen immers bij u in de buurt.
